Onderscheid dient gemaakt te worden tussen bewarende (conservatoire) en uitvoerende (executoriale) beslaglegging. 

Bij bewarende (conservatoire) beslaglegging heeft de rechter een partij nog niet in het gelijk gesteld. Een partij neemt daarop een -soms risicovol!- voorschot op de gehoopte overwinning door voorafgaand of tijdens de gerechtelijke procedure beslag te leggen. Deze vorm van beslaglegging kan gebruikt worden om ervoor te zorgen dat gelden of zaken niet verdwijnen. Ook wordt het als pressiemiddel gebruikt. Conservatoir beslag op een bankrekening, bijvoorbeeld, leidt er toe dat de beslagene geen beschikking heeft tot het saldo, ter hoogte van het moment van beslaglegging. Conservatoir beslag op een woning leidt ertoe dat de woning niet verkocht kan worden. En dit telkens in afwachting van de uitkomst van de gerechtelijke procedure, waarvan de looptijd op voorhand onbekend is. Hoofddoel is “bevriezing”; bij beslag onder de bank zal het geld dan ook niet aan de beslaglegger worden uitbetaald. De bank zal dat moeten “bevriezen” en niet mogen uitbetalen aan de beslagene. 

Voor een uitgebreidere beschrijving van conservatoir beslag en de kosten en risico’s kunt u hier verder lezen. 

Uitvoerende (executoriale) beslaglegging is pas aan de orde nadat u in het gelijk bent gesteld. U beschikt dan over een gerechtelijk oordeel en de deurwaarder kan dan ervoor zorgen dat het vonnis wordt uitgevoerd, ook tegen de zin van de veroordeelde in. Bij, bijvoorbeeld, beslag op een bankrekening heeft dat tot gevolg dat de bank dient uit te betalen aan degene die het beslag heeft gelegd. Een woning en roerende zaken kunnen dan worden geveild en de opbrengst wordt verdeeld onder de beslaglegger, eventuele hypotheekhouder(s) en andere rechthebbenden. Een ander voorbeeld van executoriale beslaglegging is ontruiming van een pand. 

Voor vragen over incasso, beslaglegging en ondernemingsrecht kan u terecht bij Simon Velthuizen, Jan de Jonge en Frank Smitshoek.