De kantonrechter Limburg heeft in april dit jaar advies gevraagd aan de Hoge Raad omtrent slapende dienstverbanden. De Hoge Raad zal daar binnenkort uitspraak over doen. Vooruitlopend op deze uitspraak heeft de advocaat-generaal een advies uitgebracht aan de Hoge Raad. Kort gezegd houdt het advies in dat slapende dienstverbanden tot de verleden tijd zouden moeten behoren. Waarom en hoe zit dat precies?   

Wat is een slapend dienstverband? 

Een fenomeen dat de WWZ met zich meebracht sinds de invoering in 2015 is het slapende dienstverband. Hoe is dit fenomeen ontstaan? Indien een werknemer arbeidsongeschikt wordt, dient een werkgever het loon gedurende twee jaar arbeidsongeschiktheid door te betalen. Na het aflopen van deze termijn geldt deze loondoorbetalingsverplichting niet meer. De werkgever betaalt dan geen loon meer, maar de arbeidsovereenkomst blijft nog in stand. Veel werkgevers gaan ook niet over tot ontslag, aangezien dan de transitievergoeding verschuldigd is. Een slapend dienstverband is dus een dienstverband met een arbeidsongeschikte werknemer, dat -zonder betaling van loon- doorloopt, nadat een werknemer twee jaar arbeidsongeschikt is geweest.    

Heersende leer afgelopen jaren: slapend dienstverband toegestaan  

De afgelopen jaren zijn diverse procedures gevoerd waarin de werknemer de rechter verzoekt om de werkgever te veroordelen tot het beëindigen van het dienstverband. De heersende leer was echter dat de werkgever hiertoe niet kan worden veroordeeld, aangezien er voor haar geen verplichting in de wet staat om tot ontslag over te gaan. Een werkgever heeft in beginsel de vrijheid een arbeidsovereenkomst al dan niet op te zeggen. Onder omstandigheden zou het echter in strijd met het goed werkgeverschap kunnen zijn als een werkgever een arbeidsovereenkomst niet opzegt. Echter, vaak oordeelde de kantonrechter dat die omstandigheden niet aanwezig waren.   

Wetgever probeert slapende dienstverbanden tegen te gaan  

De toenmalig minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid vindt het in dienst houden van een (zieke) werknemer enkel en alleen om geen transitievergoeding verschuldigd te zijn, getuigen van onfatsoenlijk werkgeverschap. Hij ging er echter van uit dat met de invoering van de nieuwe wet, waarin wordt geregeld dat werkgevers een compensatie bij het UWV kunnen aanvragen voor de transitievergoeding indien het dienstverband is geëindigd wegens twee jaar ziekte, hierin verandering zal komen. Dit bleek niet het geval.  

Rechters oordeelden namelijk dat de nieuwe wetgeving weliswaar een stimulans met zich meebrengt om dienstverbanden te beëindigen, maar dat daartoe geen wettelijke verplichting is.   

Het is nu aan de Hoge Raad om helderheid te brengen...

Voor vragen over arbeidsrecht kan u terecht bij Hein Snijders en Frank Smitshoek.