'Tag & Drag-along': vaak gezien als een duo-optreden, maar een solo optreden is ook mogelijk (dan met name voor de 'Tag-along'). Deze afspraken staan met regelmaat in een aandeelhoudersovereenkomst en soms in de statuten.

Tikkertje

Uitgangspunt is de blokkeringsregeling, die in de statuten van de meeste B.V.’s voorkomt. De blokkering is niet meer verplicht, maar past meestal bij de samenwerking die voor ogen staat. Een aandeelhouder is dan immers verplicht zijn aandelen eerst aan te bieden aan de anderen, als men de aandelen wil verkopen. Daarmee kunnen derden niet zomaar toetreden. Pas als de aangeboden aandelen niet worden gekocht, is de aandeelhouder enige tijd vrij om aan een derde te verkopen.

De 'Tag along' bevat een regeling voor het geval de aangeboden aandelen níet door de andere aandeelhouders worden gekocht. Als een derde de aandelen wil kopen, kunnen de anderen “meeliften” op dat bod van de derde door “aan te tikken” (aan te klampen). De derde moet dan (een deel van) de aandelen kopen die door de “taggende” aandeelhouders worden aangeboden, onder dezelfde voorwaarden (of afhaken).

De andere aandeelhouders kunnen daarmee voorkomen opgescheept te raken met deze derde (“koop mij dan maar uit”) en het effect kan zijn dat de verkoop daardoor niet doorgaat.

Het betreft een relatief “sterk” recht van een aandeelhouder, dat niet volgt uit de wet. Aandachtspunt daarbij is onder meer of dit recht past bij de situatie, gezien de verschillen in aandelenbelang en zeggenschap (bedoeld als bescherming voor de minderheidsaandeelhouders). Denk ook aan de bepaling dat dezelfde voorwaarden gelden; wat als er een zwaar concurrentiebeding is bedongen door de biedende partij, terwijl de "taggende' minderheidsaandeelhouder dat niet wil/ kan accepteren? Ook dat -en meer- kan worden voorzien in een 'Tag along'.

Veel “knip en plak” Tag along regelingen zijn evenwel vaak te beperkt in dat opzicht en voorzien niet in dergelijke scenario's.

Sleuren

De 'drag along' is daaraan tegengesteld. Een aandeelhouder kan andere aandeelhouders daarmee verplichten om hun aandelen aan te moeten bieden aan een derde, onder bepaalde voorwaarden.

Te denken valt aan een meerderheidsaandeelhouder die er belang bij heeft om 100% van het bedrijf te kunnen verkopen aan een derde, zonder dat deze derde verplicht wordt de zittende minderheidsaandeelhouder(s) te gedogen. Een 100%-aandelenpakket kan een hogere waarde vertegenwoordigen en meer gegadigden opleveren.

Bij verschillende aandeelhouders met een kleiner -en verschillend- belang kan dit tot verschillende uitkomsten leiden, afhankelijk van de vraag of bepaald is welke meerderheid vereist is om te "draggen'. Bij een meer versnipperd aandelenbelang is het sterk afhankelijk van de situatie of een 'drag along' daarom überhaupt wel passend is.

Aandachtspunten zijn onder meer:

• of het bod mag worden 'gematcht', inhoudende dat de aandeelhouder - die eerder nog werd verplicht - zelf alle aangeboden aandelen koopt tegen dezelfde voorwaarden;
• hoe om te gaan met biedingen die duidelijk afwijken van de (verwachte) uitkomst van een waardering;
• hoe om te gaan met andere voorwaarden als de prijs (denk aan een concurrentiebeding);
• de verhouding tot andere afspraken in de aandeelhoudersovereenkomst of de statuten. Het komt bijv. voor dat de aandeelhouder met het recht van drag along "toevallig" óók aanspraak kan maken op betaling met voorrang bij verkoop van (alle) aandelen. Die combinatie van rechten kan wrang uitpakken voor de andere aandeelhouders.

Voor vragen over aandeelhoudersovereenkomsten, samenwerkingen, herstructureringen etc. kan u contact opnemen met Jan de Jonge en Simon Velthuizen.

Auteur: Simon Velthuizen